Email OF The Day: 09/03/13

Tuesday, 3 September 2013

Re: [www.keralites.net] How to stop the Rupee slide: some brill from PC Abraham

No Body can help this currency RUPEE from sliding down with the PRESENT DEMOCRATIC SET UP. THE ROOT CAUSE OF ALL INCLUDING SLIDING DOWN OF ANY CURRENCY FOR THAT MATTER IS THE GOVERNMENT PRINTS MORE CURRENCY TO COVER UP DEFICIT. TO ELIMINATE DEFICIT, REDUCE EXPENDITURE. TO REDUCE EXPENDITURE REDUCE THE SALARY BURDEN OF THE NATION. OUR NATION SPENDS AROUND 60% TO 70% ON SALARY & PENSION. WHEN THE NATION EMPLOYEES 5 MILLION PEOPLE IN THE NATION, WE HAVE ANOTHER 3 MILLION ELECTED MEMBERS IN THE COUNTRY. TO FEED ALL THESE 8 MILLION IS THE BIGGEST BURDEN OR CURSE OF THE NATION. ON OUR WAGE BILL OF THE NATION THE LION SHARE BEING TAKEN AWAY BY THESE USELESS ELECTED MEMBERS. MINIMISE THE ELECTED MEMBERS TO SAY 5,000 (543 MPs & 4,500 MLAs ELIMINATE ALL THOSE USELESS PANCHAYATH MEMBERS NUMBERING 2.92 MILLION) THEN THE COUNTRY IS SAVED.

WITHOUT THIS NO BODY EVEN THE FATHER OF THE DEVENDRAN, MUTHU BHATTAR, CAN SAVE THIS COUNTRY.

Please HEAVEN'S SAKE do NOT think that the Prime Ministers we had in the past 65 years are fools or illiterarte. Except one or two all were gems of the society and had love for the nation but could NOT do anything. Even Mr. Manmohan Singh, who is a well known economist in the world could NOT do anything. The reason the system of our democracy. No where in the world any nation practices this type of democracy.

ANY TAKER?

Gangadharan Nair

On 3 September 2013 14:24, John Thomas <joal0791@yahoo.com> wrote:

Close Indian parliament and all the state assemblies for 3 months and ask all the MLAs and MPs including ministers to leave their government accommodations by keeping their official vehicles and security behind and go home and take rest. Let the bureaucrats to run the show for this period.

India can save more money to purchase not only oil but everything and Rupee value will automatically come up.

Nothing is going to happen if a bunch people keep their Maruti at home. At the same time these people will become more vulnerable to pick pocketing, rape attempts, police abuse, physical assault, respiratory deceases and fever of several flavours.

From: "nairsrk@gmail.com" <nairsrk@gmail.com>
To: Keralites@yahoogroups.com
Sent: Monday, September 2, 2013 12:35 PM
Subject: Re: [www.keralites.net] How to stop the Rupee slide: some brill from PC Abraham

Very good idea but who will organise such a colosal plan to teach a lesson to the oil lobby. Every month one week all the private vehicles be at home come what may except for medical needs.

Every time cost is increased NOT thinking about the reality. It s a pitty that the public is just ONLOOKERS.

PL do something.

SRK,Delhi
Sent on my BlackBerry® from Vodafone
From: kartha chandrasekharan <kckartha@yahoo.com>
Sender: Keralites@yahoogroups.com
Date: Sun, 1 Sep 2013 22:59:51 +0800 (SGT)
To: <Keralites@yahoogroups.com>
ReplyTo: Keralites@yahoogroups.com
Subject: Re: [www.keralites.net] How to stop the Rupee slide: some brill from PC Abraham

Let all Indians stop their vehicles from the road for one week. None should take them for any reason except for medical needs. Or Govt. can give compulsory holiday for the nation to minimize the fuel consumption, thereby we can save present dilemma. Nothing will happen if we don't work for a week, like National moaning for some reason for a few days. Don't spend a single rupee for the fuel for a week.

From: Keralites Mails <keralites.mails@gmail.com>
To: Keralites@yahoogroups.com
Sent: Sunday, 1 September 2013 6:52 PM
Subject: [www.keralites.net] How to stop the Rupee slide: some brill from PC Abraham

If Manmohen Sing and Soniy are capable enough to bring 100 countries together to for devaluation 'so called game', they are smart. Now the opposition cry that there is no super glue with central government to stick Rupee against US $. Have they got? When US had problem no other country suffered that much. Now it is turned against 100 odd countries. This is a problem we have to handle with careful calculation of Currency and Gold flow. It happens when, Salary increase every year, giving Bonus without profit making, circulation of Fake currency as good as original from neighboring countries, Huge bribe and Black Money, Cost Escalated contracts with the influence of politicians, and collect salary without hard work. We are all part in this either by taking or giving. Let us wait and see. Abraham.

From: KUMAR RATNA <ratna_kumar5@yahoo.com>
To: "Keralites@yahoogroups.com" <Keralites@yahoogroups.com>
Sent: Tuesday, 27 August 2013 9:22 PM
Subject: Re: [www.keralites.net] How to stop the Rupee slide: some brilliant solutions..

This is all the game plan of congress Govt. This method has been adopted by the Cong Govt. every time they felt that they will not be elected back to power. This method they see to it that which ever other Party comes to rule the country will not be able to sustain itself with the international burden and succumb to the Whims and fancies of the Dollar. This is the best method by which you can rule and eat up the country for the next coming years after the next Govt falls.

The best method to increase the value of Rupee against Dollar is that let the Citizens of India realize the loss caused by the US and abstain from going to US for just 15 days. Then watch the fun. Your each Rupee will be valued with dignity.

RK

From: krishnan iyer <krish4949@yahoo.co.in>
To:
Sent: Monday, August 26, 2013 12:25 AM
Subject: [www.keralites.net] How to stop the Rupee slide: some brilliant solutions..

How to lift the Rupee from its dumps..

Every news channel, every newspaper, every economist worth his/her salt has a panacea to stop the rupee tailspin and bring back some sanity. All, either shooting in the dark or vague, wishy-washy solutions – the TOI, the "world's largest paper", so the high priest of journalism grandly recently wrote the country needs 'structural changes" without pinpointing what they are.

Amidst all these cacophony, only HT's Chanakya (Sunday, 25/8/13) gives concrete steps that, to one, seem to work…

"This situation calls for a change in script. What we need are big bang measure that take effect immediately – as opposed to stpes that will begin to bear fruit six months later – to lift sentiment. Traditional monetary measures have failed and incremental steps to stop dollar outflows have proved counter-productive.

First, ban gold and silver imports (for, say, six to nine months). This will tell the world that India is serious about addressing its current account deficit problem. (Me: Gold import now attracts custom duty at about 30%. This won't work, given an average Indian's appetite for gold regardless of its price. By banning imports, the price in the country may further escalate. So what? Let the Indians be ready pay for it)

Raise petrol and diesel prices by Rs.4-5 per litre to help the government to pare its deficit.

Set aside $25-30 billion from India's foreign exchange reserves to defend the rupee against speculators. (Me: This is a suggestion put forward by Montek Ahluwalia, the Dy. Planning Commission Chairman).

Settle the Vodafone tax case to signal to the world that their investments here will not be subject to whimsical and politically-motivated policy changes. (Me: absolutely spot-on. The proposal to tax Vodafone billions of dollars on their acquisition of the then cellphone brand, Hutch, from the Hongkong-based company was the single most important factor that stopped MNCs in their tracks from making further investments in the country. Our policy makers and/or the tax sleuths are singularly myopic)

Force real estate companies to cut prices to make housing affordable. This sector has linkages with more than 200 industries. And if it revives, it will set off a virtuous cycle by generating demand in hundreds of feeder industries. (Me: the real-estate companies have been exceedingly greedy and been jacking up prices every two months so much so flats have become unaffordable to middle-class buyers.)

(Me: All one can say is, Wah! Wah!!)

www.keralites.net

"Na Mo Namasivaya",

'Vande Matharam'

Gangadharan Nair N.

"Sab Ke Saath, Sab Ka Vikas"

Please visit: www.arthakranti.org

"Dharmam Saranam Gachhami"

"Make Giving Bribe & Exposing it, Legal & a Birth Right of every citizen of INDIA, but Demanding or Accepting Bribe Illegal & a willful act of Crime,"

We had a DREAM of Principled, Prosperous & Peaceful INDIA & are committed to fulfill that DREAM.

__._,_.___

Reply to sender | Reply to group | Reply via web post | Start a New Topic

Messages in this topic (6)

Recent Activity:

New Members 41
New Photos 4

Visit Your Group

KERALITES - A moderated eGroup exclusively for Keralites...
To subscribe send a mail to Keralites-subscribe@yahoogroups.com.
Send your posts to Keralites@yahoogroups.com.
Send your suggestions to Keralites-owner@yahoogroups.com.

To unsubscribe send a mail to Keralites-unsubscribe@yahoogroups.com.

Homepage: www.keralites.net

Switch to: Text-Only, Daily Digest • Unsubscribe • Terms of Use

__,_._,___

Re: [www.keralites.net] Food Security Bill - Boon or Bane?

Dear Friends,

Most of the people are already aware that these gimmicks are being used to get votes. There is no way out, because power is with politicians and not with the people.

From: Keralites Mails <keralites.mails@gmail.com>
Sent: Tue, 03 Sep 2013 23:12:14
To: Keralites@yahoogroups.com
Subject: [www.keralites.net] Food Security Bill - Boon or Bane?

The KING may enjoy in an equal degree the three pursuits of life, CHARITY, DESIRE, and WEALTH, which are inter-dependent upon each other. Any one of these three, when enjoyed in excess, HURTS NOT ONLY THE OTHER TWO, BUT ALSO ITSELF.

Kautilya holds that WEALTH and WEALTH alone is IMPORTANT, in as much as CHARITY and DESIRE depend upon WEALTH for their realisation.

So the FOOD SECURITY BILL, which is based on CHARITY, will hurt not only DESIRE & WEALTH of the NATION but also the scheme itself.

Gangadharan Nair

On 30 August 2013 20:45, Thomas Mathew <thomasmathew47@hotmail.com> wrote:

Dear Mr. Nair

Thanks for the note about Food Security Bill. It has been very informative.

In Kerala at least, the number of BPL number is exaggerated as majority of the people in the list are earning much more than the cut for BPL. I know where the family of a gulf employee whose wife is a college lecturer is enjoying BPL benefit. How can an unskilled daily labourer who is getting Rs.500 a day; or a skilled persons like masons whose daily rate is Rs. 900 a day can be treated as BPL. Remember, earlier there were reports that Govt. employees are enjoying the benefits of BPL. Some of them surrendered the card on threat of disciplinary action, but nothing further is heard about those who did not surrender their BPL cards. There may be only less than 10% of the families, who may not have an earning member in the family, and who may really need to be included in the BPL list.

Being an honest tax paying citizen of the country, I feel cheated that the tax I pay is being used to give subsidies to undeserving people. I recollect a TV programme in US where a lady was shouting that the persons who get free food coupons from Govt. are buying lobsters which cost more than 12 dollars a pound, where as the tax payers, whose money is being used to pay for the food coupons cannot afford lobsters. A similar situation will come or is already there, the money being spent for the BPL people on food subsidy, is being spent at the beverage corporation outlets These subsidies will make the Indians a lazy lot, depending on freebies coming from Government.

T. Mathew

To:
From: pnair1966@yahoo.com
Date: Thu, 29 Aug 2013 22:10:38 -0700
Subject: [www.keralites.net] Food Security Bill - Boon or Bane?

Food Security Bill - Boon or Bane?

· The Food Security Bill has been tabled and passed by the Lok Sabha or the lower house of the Parliament of India. From here the bill will move to the Rajya Sabha or the upper house and then go to the President for the final signature. Once the signature is secured then this becomes the law of the land. There has been quite a furor in the media about this bill, is it good, or is it bad? Let's see what this means for us:

· What is the bill all about anyway?

· The Food Security Bill has been tabled with the noble intention of providing food grains to the poor of India at very subsidized rates, so that even someone who is below the International poverty line (earning less than $1.25 a day –according to the World Bank, 2008)

· The bill aims to provide subsidized food grain to around 67 percent of India's 1.2 billion people*. As per the provisions of the bill, beneficiaries would get rice at Rs 3/kg, wheat at Rs 2/kg, and coarse grains at Rs 1/kg. These rates would be valid for three years. Every pregnant woman and lactating mother would get free meal during pregnancy till six months after child birth. They will also get a maternity benefit of Rs 6,000 in installments. Children up to 14 years would get free meals. In case of non-supply of food grains, states will have to pay food security allowance to beneficiaries.*

· The Good

· Is,of course, the intention. India is home to approximately one-third of the world's poor with approximately 70% of the population living at less than $2 a day*. Given the exchange rate and the beating that the rupee has taken to the dollar, this number would have swelled. The plunging value of the Rupee is another evil plaguing the system which we will not discuss now. Coming back to the topic, with such a large percentage of the population living in such conditions it would only be humane to provide food grains to them at subsidized rates, given the fact that food grain production is at a high and most of it is going waste due to poor infrastructure. The wastage of precious food grain and the plight of the farmer is another evil plaguing the system which we will not discuss now. It is definitely a better idea to distribute this to the poor than to let it rot and spoil.

· The idea also is that if the poor are well fed then schemes like the NREGA (National Rural Employment Guarantee Act) will benefit, a fit worker will work more and harder leading to an overall rise in rural productivity. Sound logic.

· The Bad

· Is, of course, the intention. If the intention was to feed the poor then why wasn't this bill passed a year or two ago. Why pass it on the cusp of the elections to the Lok Sabha? A vote gathering tactic? Or genuine concern, the interpretation is yours, dear reader.

· There can be another argument that giving away free food is fine but what does one do when people realize that they don't need to work hard for food and the government is providing them with what they need. They may stop being productive and become lazy. And will they stop at food? They may demand free clothing and free places to stay. What prevents the Government, four years hence, to come up with a clothing security bill? Or a "Right to own a Television" bill? Where do we draw the line? Food for thought, isn't it (please pardon the pun, dear reader!).

· Then there is the question of the track record of this Government, which has been absolutely wonderful given the spotless record of its members and the wonderful ability to execute all plans to perfection, the future seems bright! Please pardon the sarcasm, dear reader, with scams abound can we genuinely believe that the right amount of grain will reach the right people? Again something which we will not discuss now.

· Do we have the infrastructure to ensure that the food grain is properly distributed? What will we use? Trucks, Trains? With burgeoning diesel prices and poor power infrastructure, can we assure all those poor people that the food grain will reach them? Can the Government bear subsidies on food and diesel? Unanswered questions these.

· And The Ugly, oops meaning the Numbers

· Coming to the crux of this issue. With no balance in the balance of payments, will adding this huge cost help the Government in any way? A closer look at the numbers below:

· Number of people living below the poverty line in India - 68.7% of the population of 1.2 billion (according to Wikipedia). That works out to 824 million people who, according to the bill will get 5 kg of rice, wheat and coarse cereals per month per individual at a fixed price of Rs 3, 2, 1, respectively. To put things in perspective the population of the US stands at 300 million, Brazil at 193 million and Indonesia at 237 million (these are the world's most populous countries after China and India).

· Source: Wikipedia

· The government estimates suggest that food security will cost Rs 1,24,723 crore per year. But that is just one estimate. The Commission for Agricultural Costs and Prices (CACP) of the Ministry of Agriculture in a research paper titled National Food Security Bill – Challenges and Options puts the cost of the food security scheme over a three year period at Rs 6,82,163 crore. During the first year the cost to the government has been estimated at Rs. 2,41,263 crore. Another economist writing for The Indian Express put the cost of the bill at Rs 3,14,000 crore or around 3% of the gross domestic product (GDP)#.

· In order to properly understand the situation we need to express the cost of food security as a percentage of the total receipts (less borrowings) of the government.

· The receipts of the government for the year 2013-2014 are projected at Rs 11,22,799 crore. Food security will also mean a higher expenditure for the government in the days to come. The government's estimated cost of food security comes at 11.10% (Rs 1,24,723 expressed as a % of Rs 11,22,799 crore) of the total receipts. The CACP's estimated cost of food security comes at 21.5% (Rs 2,41,623 crore expressed as a % of Rs 11,22,799 crore) of the total receipts. According to the Indian Express on July 6^th, 2013, the cost of food security comes at around 28% of the total receipts (Rs 3,14,000 crore expressed as a % of Rs 11,22,799 crore)#.

· Once we express the cost of food security as a percentage of the total estimated receipts of the government, during the current financial year, we see how huge the cost of food security really is. This is something that doesn't come out when the cost of food security is expressed as a percentage of GDP. In this case the estimated cost is in the range of 1-3% of GDP. But the government does not have the entire GDP to spend. It can only spend what it earns.

· Conclusion

· While the intentions behind the Food Security Bill are good, it has clearly not been thought through by the people pushing the bill and will become another major drain on the exchequer of the nation. Instead of dolling out freebies to the people, the Government should come up with long term measures that will genuinely bring people out of poverty and make them more prosperous, rather than engaging in measures that are costly, short-term and can have a backlash which we cannot even envisage. Source QMF

· *- Source - Wikipedia
#- Source – Firstpost.

www.keralites.net

Know More

__._,_.___

Reply to sender | Reply to group | Reply via web post | Start a New Topic

Messages in this topic (1)

Recent Activity:

New Members 41
New Photos 4

Visit Your Group

Switch to: Text-Only, Daily Digest • Unsubscribe • Terms of Use

__,_._,___

Re: [www.keralites.net] Two Key elements

എല്ലാം നല്ലത്. പക്ഷെ എന്തിനീ സായിപ്പിനെ ആശ്രയിക്കുന്നു അവരുടെ ചിത്രങ്ങള് മാത്രം ഉദാഹരിക്കുന്നു . നമ്മുടെ പാവന സംസ്കാരം പൂര്ണ രൂപത്തിൽ നമ്മുടെ മുമ്പിൽ തെളിഞ് നിൽക്കുമ്പോൾ . എന്നാണ് ഭാരതം ഭരതമാവുക എന്നാഗ്രഹിച്ചു ഇവിടെ ഉള്ളതാല്ലം പടിഞ്ഞാറുനിന്നു ആവർത്തിച്ചു കേട്ടാലെ സ്വികരികു എന്നഭാവം മാറാത്തിടത്തോളം നാം അടിമകൾ അടിമകൾ തന്നെ !!!

On Tue, Sep 3, 2013 at 3:58 AM, Keralites-Mails <keralites.mails@gmail.com> wrote:

Prince

Posted by : Prince

www.keralites.net

__._,_.___

Reply to sender | Reply to group | Reply via web post | Start a New Topic

Messages in this topic ()

Recent Activity:

New Members 40
New Photos 4

Visit Your Group

Switch to: Text-Only, Daily Digest • Unsubscribe • Terms of Use

__,_._,___

[www.keralites.net] മഹാനന്മയുടെ മാറുന്ന കാലം

മഹാനന്മയുടെ മാറുന്ന കാലം

പൂക്കളവും ഊഞ്ഞാലും കുടുംബസംഗമവും സദ്യയും... മലയാളിയുടെ മനസ്സില്‍ ആഘോഷത്തിന്റെ ഭാവാന്തരീക്ഷത്തിന് മാറ്റമില്ല. പക്ഷേ ആഘോഷപ്പൊലിമയുടെ ഭാഷയും താളവും ഇന്ന് മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു... പൂക്കളവും ഊഞ്ഞാലും കുടുംബസംഗമവും സദ്യയും... മലയാളിയുടെ മനസ്സില്‍ ആഘോഷത്തിന്റെ ഭാവാന്തരീക്ഷത്തിന് മാറ്റമില്ല. പക്ഷേ ആഘോഷപ്പൊലിമയുടെ ഭാഷയും താളവും ഇന്ന് മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു...

ഓണം മറ്റൊരു ഗ്രാന്‍ഡ് കേരള ഷോപ്പിങ് ഫെസ്റ്റിവലായി മാറിക്കഴിഞ്ഞു. ആഘോഷപ്പൊലിമയുടെ ഭാഷയും താളവും ബിംബാവലിയും മുദ്രകളും ഉപചാരങ്ങളും വ്യത്യസ്തമാണിപ്പോള്‍. യാഥാര്‍ഥ്യം ഇതാണെങ്കിലും മറ്റൊരു ഓണാഘോഷത്തിന്റെ പാഠപുസ്തകചിത്രങ്ങള്‍ മാധ്യമങ്ങളില്‍ കണ്ട് നാം വ്യാജസംതൃപ്തി നേടുകയും ചെയ്യുന്നു. സ്വയം വിശ്വസിപ്പിക്കാനെന്നപോലെ, പ്രായശ്ചിത്തംപോലെ, ആ വ്യാജ യാഥാര്‍ഥ്യത്തിന് അര്‍ഥം കൊടുത്ത് പൊലിപ്പിച്ചെടുക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു. പക്ഷേ, അതിലുമുണ്ട് ഒരു മനഃശാസ്ത്ര യാഥാര്‍ഥ്യം. പുതിയ കാഴ്ചകള്‍ കാണുമ്പോഴും അവാസ്തവമായ ചിത്രങ്ങള്‍ കാണുമ്പോഴും 'നേതി, നേതി' എന്ന ശബ്ദവും എവിടെയോ ഉയരുന്നുണ്ട്.

പൂക്കളവും ഊഞ്ഞാലും ഓണക്കോടിയും കുടുംബ സംഗമവും സദ്യയുംകൊണ്ട് നിര്‍വചിക്കപ്പെടുമ്പോഴും വാര്‍ന്നുപോയ ഏതോ ലാവണ്യത്തെക്കുറിച്ച് നമുക്കൊരു നേരിയ ബോധ്യമുണ്ട്. പൂക്കളമുണ്ട്, അത് പക്ഷേ, മത്സരപ്പൂക്കളമാണെന്ന് മാത്രം. സദ്യയുണ്ട്, പക്ഷേ, ഹോട്ടലില്‍ നിന്ന് വരുത്തിയതാണെന്ന് മാത്രം. ഈ മാറ്റങ്ങള്‍ നന്നല്ല എന്നര്‍ഥമാക്കുന്നില്ല. മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞുകേട്ട വിധമേ ഓണം ആഘോഷിക്കാവൂ എന്നുമില്ല. (പുതിയ മുത്തശ്ശിക്ക് പലതും അറിഞ്ഞുകൂടെന്നത് മറ്റൊരു കാര്യം.) മാറുന്ന സാഹചര്യങ്ങള്‍ക്ക് അനുരൂപമാംവിധം ഒരുത്സവത്തിന് രൂപാന്തരം വരുന്നതില്‍ അസ്വാഭാവികതയുമില്ല. മാറാനുള്ള കഴിവാണല്ലോ നിലനില്‍പ്പിന്റെ കാതല്‍.
മാറ്റങ്ങള്‍ക്കുള്ളിലും, അനേകം വികാരങ്ങള്‍ ഇഴുകിച്ചേര്‍ന്ന് മലയാളിയുടെ മനസ്സില്‍ ഓണം സൃഷ്ടിക്കുന്ന ഭാവാന്തരീക്ഷത്തിന് മാറ്റമില്ല. പൂര്‍ണമായി നിര്‍വചിക്കാനാവാത്ത ഏതൊക്കെയോ ആഗ്രഹങ്ങളുടെയും ആശയങ്ങളുടെയും ഓര്‍മകളുടെയും താമരനൂലുകൊണ്ട് നെയ്‌തൊരുക്കിയതാണ് ആ ഭാവതലം. ആ സ്‌നിഗ്ധ സാന്ദ്രതയില്‍ വിരിയുന്ന പ്രകാശമുകുളമാണ് ഓണം. ഓണം ആഘോഷിക്കപ്പെടുന്ന ശൈലിയില്‍ എന്തു മാറ്റവും വന്നുകൊള്ളട്ടെ. പക്ഷേ, ഓണത്തിന്റെ ഉണ്മയ്ക്ക് മാറ്റമില്ല. ഓരോ മലയാളിയുടെ മനസ്സിലുമുണ്ട് മാറ്റമില്ലാത്ത ഒരു ഓണം. മനസ്സിന്റെ അബോധപാതാളത്തിലേക്ക് തിരോഭവിച്ച കുറേ നന്മകള്‍ തിരിച്ചുവരുമെന്ന, മൂഢമെങ്കിലും മധുരമായ ഒരു വിശ്വാസത്തിന്റെയോ കാമിതത്തിന്റെയോ നിറക്കൂട്ടാണത്. ഒരിക്കലും പുലരുകയില്ലെന്നറിഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെ, ആദര്‍ശാത്മകമായ ഒരു കാലത്തെ കിനാവിനാല്‍ ഉപാസിക്കാനുള്ള ഉപബോധ നിര്‍ണയത്തിന്റെ ഉത്സവമാണത്.

പരിചിതമായ ഒരു പഴമ്പാട്ടിലെ സൂചനകളിലൂടെ നാം വിടര്‍ത്തിയെടുത്ത മാവേലിനാടിന്റെയും ഓണത്തിന്റെയും അമര്‍ചിത്രകഥയില്‍ മലയാളി തന്റെ ഭരണരാഷ്ട്രീയസാമൂഹിക സങ്കല്പങ്ങള്‍ വായിച്ചെടുക്കുകയായിരുന്നു. പ്രജകള്‍ ഏവരും ഒരുപോലെ പുലര്‍ന്നിരുന്ന ഒരു രാഷ്ട്രസങ്കല്പത്തില്‍ നാം വ്യാമുഗ്ദ്ധരായിപ്പോയി. ഉള്ളവനും ഇല്ലാത്തവനും തമ്മിലുള്ള അന്തരം അഭിലഷണീയമല്ലെന്ന അറിവ് നമുക്ക് ബാഹ്യസ്വാധീനത്തില്‍ നിന്ന് ഉളവായതല്ല. (സഹജമായ ആ അറിവിനെ പ്രോജ്ജ്വലിപ്പിക്കാന്‍ ചരിത്രം പിന്നീട് തന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങള്‍ക്ക് സാധിച്ചുവെന്ന് മാത്രം). വിദ്യാഭ്യാസവും ഭൂമിയും പാര്‍പ്പിടവും എല്ലാവരുടെയും അവകാശമാണെന്ന പുരോഗമനാശയം നാം സ്വാംശീകരിച്ചത് ഈ പുരാവൃത്തത്തില്‍ നിന്ന് കൂടിയാണ്. കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹിക വളര്‍ച്ചയെ നിര്‍ണയിച്ച ആശയസംഹിതയുടെ ജനിതകം തിരയേണ്ടത് 'മാവേലി നാടുവാണീടും കാല'ത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആ പഴയ പാട്ടില്‍തന്നെയാണ്. 'ആമോദത്തോടെ വസിക്കും കാലം' പുലരുന്നതെങ്ങനെയെന്നും ആ ഗാനം പറയുന്നുണ്ട്. കള്ളപ്പറയും ചെറുനാഴിയുമില്ലാത്ത അവസ്ഥ കെട്ടുറപ്പുള്ള ഒരു നിയമവാഴ്ചയുടെ ലക്ഷണമാണ്. കള്ളത്തരങ്ങള്‍ ഒന്നുമില്ലാത്ത, സത്യമേവ ജയതേ എന്ന ആശയം യാഥാര്‍ഥ്യമായ അവസ്ഥ അങ്ങനെ ആസന്നമായതാണ്.

ഒരു ജനതയുടെ ആമോദം കവര്‍ന്നെടുക്കപ്പെടുകയും ആകുലത ഇടംനേടുകയും ചെയ്യുന്നത് കള്ളത്തരങ്ങള്‍ പെരുകുമ്പോഴാണെന്ന് ഇവിടെ ദീര്‍ഘദര്‍ശനം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. കള്ളപ്പറയുടെയും ചെറുനാഴിയുടെയും നവീന അവതാരങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് 'ആം ആദ്മി'യും അണ്ണ ഹസാരെയും പറയുന്നത്.

ധര്‍മരാജ്യത്തിന്റെ നിര്‍വചനത്തിലെ കേന്ദ്രബിന്ദു ഭരണാധികാരിയാണ്. പ്രജാക്ഷേമം പരമധര്‍മമായിക്കരുതുന്ന ഒരു ഭരണാധിപനെക്കുറിച്ചുള്ള തേജോമയ ചിത്രം നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ ഉറച്ചുപോയി. അധികാരത്തിന്റെ ച്യുതികള്‍ക്കും ന്യൂനതകള്‍ക്കും നേര്‍ക്ക് സദാ ജാഗരൂകരാവാന്‍ ഈ സങ്കല്പം നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. മറ്റെങ്ങുമില്ലാത്തവിധം ഭരണസുതാര്യതയ്ക്ക് ഇത്രയേറെ മൂല്യം കല്പിക്കുന്നതിന്റെ കാരണവും ഇതുതന്നെ.

പ്രകൃതിയുടെ സമൃദ്ധിയിലാണ് ഓണസങ്കല്പം പൊലിക്കുന്നത്. പൂവേ പൊലിയുടെ നാളുകള്‍, പത്തായം നിറയുന്ന നാളുകള്‍, വറുതിമാറി ആകാശവും മനസ്സും പ്രസാദപൂര്‍ണമാവുന്ന ഋതുവിലാസം. ഇവയില്‍ നിറയുന്ന ഒരു പാരിസ്ഥിതിക ദര്‍ശനമുണ്ട്. പ്രകൃതി പ്രസീദയായെങ്കിലേ ജീവിതം ഐശ്വര്യപൂര്‍ണമാവൂ. പ്രകൃതിയുടെ അപാരകരുണയ്ക്ക് മുന്നില്‍ കൃതജ്ഞതാനിര്‍ഭരമായ ഹൃദയത്തോടെ നിന്ന നമ്മുടെ പൂര്‍വികരെ കാണാം. വിതയ്ക്കുകയും വിളവെടുക്കുകയും ചെയ്ത അത്തരത്തിലൊരു ജനതയുടെ വിനയബോധവും ധന്യവാദവും ചാണകമെഴുകിയ കളത്തില്‍ വൃത്തത്തില്‍ ഇറുത്തുവെച്ച ശംഖുപുഷ്പത്തിലും ചെമ്പരത്തിയിതളുകളിലും കതിരിട്ടുനിന്നിരുന്നുവല്ലോ.

പ്രജാക്ഷേമം സ്വധര്‍മമായി കാണുന്ന ഭരണാധികാരിക്ക് മേലാളന്മാരെ ഭയമുണ്ടാവുകയില്ല. എന്നാല്‍ അസഹിഷ്ണുതയെ പ്രതിരോധിക്കാന്‍ അത് മാത്രംകൊണ്ടാവില്ല. 'ജ്ഞാനേമൗനം, ക്ഷമാശക്തൗ, ത്യാഗേ ശ്ലാഘോ' (രഘുവംശം കാളിദാസന്‍) എന്ന മട്ടില്‍ പ്രശോഭിച്ചിരുന്ന മഹാബലിയുടെ കീര്‍ത്തി, അധീശത്വം ആഗ്രഹിക്കുന്നവരെയും സാമ്രാജ്യ മേല്‍ക്കോയ്മകളെയും അധികാര സഖ്യങ്ങളെയും ചൊടിപ്പിച്ചത് തികച്ചും സ്വാഭാവികമെന്ന് സമീപകാല ലോകചരിത്രം നമ്മെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. കെട്ടുകഥകളുടെ ബലത്തില്‍ ഭരണകൂടങ്ങളെ മറിച്ചിട്ടശേഷം അത് ലോകനന്മയ്ക്കായിരുന്നുവെന്ന അഭിപ്രായ സമന്വയ നിര്‍മിതി എത്ര സുസാധ്യമാണെന്ന് നമുക്കിപ്പോള്‍ അറിയാം.

പ്രജകളെ സ്‌നേഹിച്ച ഭരണാധികാരി പരാജിതനാവുന്നുവെങ്കില്‍ പ്രജകളുടെ കൂറ് എവിടെയായിരിക്കുമെന്ന് മഹാബലിയുടെ കഥ വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്. നാടുകടത്തലിന്റെ കര്‍ശനനിബന്ധനകളില്‍ ഇളവ് തേടേണ്ടത് പ്രജാസമാഗമത്തിന് വേണ്ടിയായിരിക്കണമെന്ന ഭരണാധിപന്റെ നിഷ്‌കര്‍ഷ നമ്മുടെ മനസ്സിന്റെ ഇളംമണ്ണില്‍ കൃതാര്‍ഥതയുടെ നനവ് തീര്‍ക്കുന്നുണ്ട്. ഈ ബന്ധത്തിന്റെ നനുത്ത ഇഴകള്‍കൊണ്ട് നെയ്‌തെടുത്തതാണ് ഓണത്തിന്റെ വൈകാരികഭംഗി. ആ വാര്‍ഷിക സമാഗമത്തെയും ആഹ്ലാദത്തെയും കുടുംബസമാഗമമാക്കി പിന്നീടെപ്പോഴോ നാം പരിഭാഷപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു. ലോകത്തിന്റെ നാനാഭാഗത്തും ജീവിക്കുന്ന പ്രവാസികളായ മലയാളികളുടെ മനസ്സിലും മഹാബലി വസിക്കുന്നുണ്ട്. സാഹചര്യങ്ങള്‍ പ്രവാസിയാക്കി മാറ്റിയവര്‍ തിരിച്ചുവരവിന്റെ ഓണത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു.

ഉപജാപത്തില്‍ അധികാരഭ്രഷ്ടനായ ഭരണാധികാരിയുടെ ആദിരൂപത്തെ സ്‌നേഹിച്ചുപോയ മലയാളിയുടെ ഹൃദയം എപ്പോഴും പരാജിതനുവേണ്ടിയും പരിത്യക്തനുവേണ്ടിയും തുടിച്ചു. മുഷ്‌കിനെ എതിര്‍ക്കാനുള്ള ആത്മാഭിമാനത്തില്‍ നമ്മുടെ നായകസങ്കല്പത്തിന്റെ അടിവേരുകള്‍ ഇറങ്ങിച്ചെന്നു. ധീരോദാത്തനും അതിപ്രതാപഗുണവാനുമായ ക്ലാസിക്കല്‍ നായകന്റെ സ്ഥാനത്ത് മലയാളസാഹിത്യം പ്രതിഷേധിയെയും ഒറ്റയാനെയും പരുക്കനെയും പകയുള്ളവനെയും പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. എതിര്‍ക്കുകയും ചോദ്യംചെയ്യുകയുമെന്നത് നമ്മുടെ സ്വത്വബോധത്തിന്റെ ഭാഗമായി. പുതിയ കേരളത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയസാമൂഹിക നിര്‍മിതിയില്‍ ഈ മനോഭാവങ്ങള്‍ ചെലുത്തിയ സ്വാധീനം എത്ര ആഴമുള്ളതാണെന്ന് ഗവേഷണം നടത്തേണ്ടതാണ്.

ഓണം ഒരു ഉത്സവമല്ല. പരിചിതബിംബങ്ങളിലും പുതിയ ശീലങ്ങളിലും തടവിലായ ആഘോഷവുമല്ല, മലയാളിയുടെ ബോധാബോധമനസ്സിനെയും സാമൂഹികവ്യക്തിത്വത്തെയും ദൈനംദിന ജീവിതമനോഭാവങ്ങളെയും രാഷ്ട്രീയ മൂല്യങ്ങളെയും ഗാഢമായി സ്വാധീനിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന, നമ്മെ നിര്‍വചിക്കുന്ന ഒരു മഹാനന്മയുടെ ആദിരൂപമാകുന്നു ഓണം.

പാട്ടില്‍ തെളിയുന്ന ഓണം

മുന്നോട്ടുള്ള വഴികളിലെവിടെയോ വച്ച് കൈവിട്ടുപോയ ഗതകാലസ്വപ്നങ്ങളുടെ പ്രതീകമാണ് മലയാളിയുടെ ഓണം. ഓണം നമുക്ക് ഗൃഹാതുരതയുടെ വിളവെടുപ്പു കാലമാണ്. പോയ കാലത്തിന്റെ സ്മരണകളില്‍ ഭാവനയുടെ നിറക്കൂട്ടുകള്‍ ചാലിച്ച് മറിച്ചുനോക്കാന്‍ എന്നും നമുക്ക് ഒരുപാടിഷ്ടമാണ്. പുരാണങ്ങളും ഇതിഹാസങ്ങളുമായി ഭാരതത്തിലെ ഓരോ പ്രദേശത്തും പറഞ്ഞുകേള്‍ക്കാറുള്ള ദേവീദേവന്മാരുടെ കഥകളില്‍ നിന്നെല്ലാം ഒരുപാട് വ്യത്യസ്തമായി നില്ക്കുന്നതാണ് മാവേലിനാടിന്റെ കഥ. അസുരചക്രവര്‍ത്തി പോസിറ്റീവ് ക്യാരക്ടറും ദേവന്മാര്‍ നെഗറ്റീവുമായി മാറുന്നു എന്നതില്‍ തുടങ്ങുന്നു ആ വ്യത്യാസം. അങ്ങനെയൊരു കഥ പറയാന്‍ മറ്റാര്‍ക്കും ഉണ്ടാവില്ല. ദേവന്മാരുടെ പാടിപ്പുകഴ്ത്തപ്പെട്ട മഹത്വത്തേക്കാള്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ നല്ലതായിരുന്നത് ഒരു അസുരന്റെ ഭരണകാലമായിരുന്നുവെന്നു പറയാനുള്ള ആര്‍ജവം.

ഗൃഹാതുരത്വം തന്നെ പലവിധത്തിലുണ്ട്. ഇവിടെ അത് കഴിഞ്ഞുപോയ കാലത്തോടും സംഭവങ്ങളോടുമുള്ള വൈകാരികബന്ധമാണ്. മലയാളികളില്‍ അത് ഓരോ തലമുറയുടേയും രക്തത്തിലലിഞ്ഞുചേര്‍ന്ന വികാരമാണ്. കൗമാരം പിന്നിടുന്നതിനു മുമ്പേ കഴിഞ്ഞുപോയ ബാല്യകാലത്തെയോര്‍ത്ത് നെടുവീര്‍പ്പിടാന്‍ തുടങ്ങുന്ന മനസ്സാണ് നമ്മുടേത്. സാഹിത്യലോകത്തെ ഇളമുറക്കാര്‍ പോലും ഏറ്റവും കൂടുതലായി എഴുതുന്നത് ജീവിതാനുഭവ കുറിപ്പുകളാണ്.

മഹാബലിയുടെ പുരാണകഥ കേരളത്തിന്റെ പ്രാചീനചരിത്രവുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നതല്ലെങ്കിലും ഓണപ്പാട്ടുകളും ഓണക്കവിതകളും നാടോടിഗാനങ്ങളുടെ രൂപത്തില്‍ വളരെ പഴയകാലം മുതല്ക്കുതന്നെ പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്നു.
'മുത്തശ്ശി വന്നീല, മുറ്റമടിച്ചില്ല,
എന്തെന്റെ മാവേലി ഓണം വന്നൂ?
അമ്മാവന്‍ വന്നീല, പത്തായം തുറന്നില്ല,
എന്തെന്റെ മാവേലി ഓണം വന്നൂ?
ഏട്ടനും വന്നില്ല, പുടവയും കിട്ടീല,
എന്തെന്റെ മാവേലി ഓണം വന്നൂ?'

'ഓണമാണല്ലോ വരുന്നതിപ്പോള്‍
നാണം മറയ്ക്കുവാനെന്തുവേണ്ടൂ?
ഓണപ്പുടവ തരാറുള്ളൊരേട്ടന്‍
ആണാക മൂലം പടക്കുപോയി.'
കേരളത്തിലെ നാടുവാഴികള്‍ തമ്മിലുണ്ടായ നിരന്തരസമരങ്ങളും അന്നത്തെ മരുമക്കത്തായ വ്യവസ്ഥിതിയില്‍ അധിഷ്ഠിതമായ സാമൂഹ്യ വ്യവസ്ഥയും ഈ പാട്ടുകളില്‍ നിന്ന് വ്യക്തമാകുന്നു. നിര്‍ബന്ധിതസൈനികസേവനം നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന നൂറ്റാണ്ടുയുദ്ധകാലത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിലാകാം ഈ പാട്ട് രചിക്കപ്പെട്ടത്.

വിഷയവൈവിധ്യം കൊണ്ടും ശീലുകളിലെ ഭാവസമ്പന്നതകൊണ്ടും വേറിട്ടുനില്ക്കുന്ന ഓണപ്പാട്ടുകള്‍ നിരവധിയാണ്.
കൊന്നപ്പൂവേ പൂത്തിരുളേ
നാളേക്കൊരുകെട്ടു പൂതരുമോ?
എന്നോടപ്പൂ ചോദിക്കേണ്ട,
കാക്കപ്പൂവോടു ചോദിക്കൂ...

പൂവായ പൂവൊക്കെ പിള്ളേര്‍ പറിച്ചു
പൂവാങ്കുറുന്തല ഞാനും പറിച്ചു
പിള്ളേരെ പൂവെല്ലാം വാടിക്കൊഴിഞ്ഞു
എന്നുടെ പൂവൊക്കെ ആടിത്തെളിഞ്ഞു
വിനോദരസം കലര്‍ന്ന ഗാനങ്ങളും പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്നു.
ഓണത്തപ്പാ കുടവയറാ
ഓണക്കാലം വന്നല്ലോ
ഓണക്കൂട്ടാനെന്തെല്ലാം
ചേനക്കൂമ്പും ചെറുപയറും

കോഴിക്കോട്ട് പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു ഗാനം ഇങ്ങനെ.
അത്തത്തിന്റുച്ചക്കൊരു പച്ചക്കണ കൊത്തി
ഏഴാക്കിച്ചീന്തിയൊരൊറ്റലു കുത്തി
മാനാഞ്ചിറക്കലു മീനൂറ്റാന്‍ പോയി
കാപ്പില് നല്ലോരു വാലേട്ട കിട്ടി
വാല് പിടിച്ചു വരമ്പത്തടിച്ചൂ...
അത്തക്കാ മുത്തക്കാ മുന്നാഴ്യരച്ചു
കോഴിക്കോടന്‍ മഞ്ഞളൊരാഴ്യരച്ചു
പാലുള്ള തേങ്ങാ പതിനെട്ടരച്ചു
നെയ്യുള്ള തേങ്ങയൊരമ്പതരച്ചു
പതിനെട്ടു പെണ്ണുങ്ങള്‍ ഉപ്പിട്ടു നോക്കുമ്പം
ഒരുപിടിച്ചോറിനു കൂട്ടാനില്ല.
മലബാറില്‍ പണ്ടേക്കു പണ്ടേ ഓണം നോണ്‍വെജ് ആയിരുന്നുവെന്നും മനസ്സിലാക്കാം.

കവികളുടെ വ്യക്തിത്വത്തിന്റേയും അനുഭവപശ്ചാത്തലങ്ങളുടേയും വൈവിധ്യങ്ങള്‍ അവരുടെ ഓണക്കവിതകളില്‍ നമുക്ക് ദര്‍ശിക്കാം. തിരുവോണനക്ഷത്രജാതനായ മഹാകവി പി കുഞ്ഞിരാമന്‍ നായര്‍ ഓണത്തെ ഭാര്‍ഗവഭൂമിയുടെ ഭാവനാവികാസമെന്നും കേരളസംസ്‌കാരത്തിന്റെ മഹോത്സവമെന്നും സത്യസമത്വസ്വാതന്ത്ര്യപ്രതിഷ്ഠാദിനമെന്നുമൊക്കെയാണ് വിശേഷിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്. ചേര്‍ക്കുണ്ടിലൊളിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന വെള്ളാമ്പലിനേയും വാനത്തൂഞ്ഞാലാടുന്ന നക്ഷത്രത്തേയും ഒപ്പമെടുത്തോമനിക്കുവാന്‍ ഈ ചിങ്ങത്തിരുവോണത്തിനേ കഴിയൂ എന്നാണ് കവി പാടിയത്. കര്‍ക്കിടകത്തിന്റെ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ മാഞ്ഞുപോകുന്നതും വിലാസിനിയായി പൊന്നിന്‍ചിങ്ങം കടന്നുവരുന്നതും ഒരു വര്‍ണചിത്രത്തിലെന്നപോലെ കവി വരച്ചുകാണിക്കുന്നു. നിലാവു ലാവുന്ന ഓണനിശയില്‍ വറുതിക്കും വേദനയ്ക്കും സ്ഥാനമില്ല. പ്രകൃതി തന്നെ വമ്പിച്ചൊരു ഓണസദ്യ ഒരുക്കുകയാണ്.

ആ ചൊല്‍ക്കാഴ്ചകളോരോന്നും വര്‍ണിച്ചിട്ടൊടുവില്‍ ഇടയ്‌ക്കെപ്പോഴോ 'ഇല്ല തിരിച്ചുവരില്ല പോയൊരു പൊന്നോണക്കാലം' എന്ന് കവി നിരാശനാകുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. യന്ത്രസംസ്‌കാരത്തിന് അടിമപ്പെട്ട നമ്മള്‍ പ്രകൃതിയെ മറന്നിരിക്കുന്നു. ഓണപ്പൂക്കളെഴുതുന്ന ഖണ്ഡകാവ്യങ്ങള്‍ വായിക്കാന്‍ നമുക്ക് സമയമില്ല. ഉഷസ്സന്ധ്യകള്‍ വരയ്ക്കുന്ന മനോഹരചിത്രങ്ങള്‍ ആസ്വദിക്കാന്‍ അവസരമില്ല. പൊയ്‌പോയ പൊന്നോണക്കാലങ്ങള്‍ എന്നന്നേക്കുമായി മറഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു. ഇന്നും നമ്മുടെ ഓണാഘോഷങ്ങളുടെ അകക്കാമ്പില്‍ നിറയുന്ന അറിയാത്തൊരു നഷ്ടബോധവും ഗൃഹാതുരത്വവും അന്നുതന്നെ കവിമനസ്സിനെ മഥിച്ചിരുന്നു. എന്നിരിക്കിലും,
ഭൂതകാലത്തിന്‍ പ്രഭാവതന്തുക്കളാല്‍
ഭൂതിമത്തായൊരു ഭാവിയെ നെയ്ക നാം
എന്ന പ്രത്യാശയുടെ സ്വരം കേള്‍പ്പിക്കാനും കവിക്ക് കഴിയുന്നുണ്ട്.

അതേസമയം ഓണത്തെ വര്‍ഗ്ഗസമരത്തിന്റെ കണ്ണാടിയിലൂടെ മാത്രം നോക്കിക്കണ്ട കവികളും അന്നേയുണ്ടായിരുന്നു. അടിയന്തിരാവസ്ഥയുടെ കാലഘട്ടത്തില്‍ ഓണം എന്ന ബിംബം സാമൂഹ്യവിമര്‍ശനത്തിനുള്ള മാധ്യമമായും മാറിയിരുന്നു. പോലീസിനെ ഭയന്ന് കേരളം സന്ദര്‍ശിക്കുവാന്‍ മഹാബലി ഭയപ്പെടുന്നതും മഹാബലിയെ പോലീസ് ലോക്കപ്പിലിട്ട് മര്‍ദിക്കുന്നതും ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ട കവിതകള്‍ ഇറങ്ങിയിരുന്നു. അടിയന്തിരാവസ്ഥക്കാലത്തെ കേരളം സന്ദര്‍ശിക്കുന്ന മഹാബലി തനിക്ക് വഴിതെറ്റിപ്പോയോ എന്ന് സംശയിക്കുന്ന ഒരു കവിത ചെമ്മനം ചാക്കോയുടേതായി പുറത്തിറങ്ങിയിരുന്നു. സമരങ്ങളും മുദ്രാവാക്യങ്ങളുമില്ലാത്ത കേരളം. കുട്ടികളൊക്കെ സ്‌കൂളില്‍തന്നെ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അടിയന്തിരാവസ്ഥയെക്കുറിച്ചുള്ള സ്തുതിയാണോ നിന്ദയാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാന്‍ വയ്യ.

രാജഭരണകാലം മുതല്ക്കിങ്ങോട്ടുള്ള ഓണക്കവിതകളോരോന്നും പരിശോധിക്കുമ്പോള്‍ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിലേയും സാമൂഹ്യപരിവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ കവികളുടെ സമീപനത്തെ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു കാണാം. പ്രാചീനകവിതയും മധ്യകാലകവിതയും ആധുനികകവിതയും തമ്മിലുള്ള രൂപഭാവ വ്യത്യാസങ്ങളും നിഴലിക്കുന്നു. മാവേലി നാടുവാണീടും കാലം പോലുള്ള ലളിതമായ നാടോടിഗാനങ്ങളില്‍ നിന്ന് മധ്യകാലത്തെകവിതകളിലെത്തുമ്പോള്‍ത്തന്നെ തത്വചിന്തയുടെ അംശം കൂടുന്നുണ്ട്. ആധുനികകാലത്തെ കവിതകളില്‍ സാമൂഹ്യബോധമാണ് കൂടുതല്‍ ശക്തമായി കാണുന്നത്.
കുന്തളം നല്ലെണ്ണ നിഴുക്കിട്ട് കെട്ടിവച്ചും
ചിന്തൂരപ്പൊട്ടുതൊട്ട് കല്ലുമാലയണിഞ്ഞും
ഇങ്ങുവന്നേ കറുമ്പീ തമ്പുരാനെക്കാണാന്‍
തമ്പുരാനെയെതിരേറ്റിത്തിണ്ണയിലിരുത്താന്‍
എന്ന് ചെറുമക്കളുടെ ഓണത്തെക്കുറിച്ച് വര്‍ണിക്കാന്‍ ഒളപ്പമണ്ണയ്ക്ക് ശക്തിപകരുന്നത് ആ സാമൂഹ്യബോധമാണ്. സ്വന്തമായ വിഭവങ്ങളൊരുക്കിവച്ചും സ്വത്വബോധത്തിലൂന്നിനിന്നുമാണ് ചെറുമക്കള്‍ മാവേലിയെ സ്വീകരിക്കുന്നത്.
വെള്ളാരഞ്ഞണ്ടുകൊണ്ട് മെഴുക്കുപുരട്ടി
കൊള്ളിക്കിഴങ്ങുകൊണ്ട് വറുത്തെരിശ്ശേരി
വെള്ളുള്ളി ചേര്‍ത്തൊരിഷ്ടു, പൊരിച്ചൊരു കോഴി
എന്നാണ് ജന്മംകൊണ്ട് ബ്രാഹ്മണനായ കവി വിവരിക്കുന്നത്.

സാധാരണക്കാരനില്‍പോലും കാവ്യഭാവന നിറയ്ക്കുന്ന കാല്പനികസൗന്ദര്യമാണ് ഓണക്കാലത്തിനുള്ളത്. പോയകാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഗൃഹാതുരത്വം നിറഞ്ഞ മനസ്സുകളുമായി ഓരോ തലമുറയും ഓണക്കാലം കാത്തുനില്ക്കുന്നു. കാലത്തിനൊത്ത മാറ്റങ്ങളെ അറിഞ്ഞാസ്വദിക്കുമ്പോഴും എന്തെന്നറിയാത്ത ഒരു ഗൃഹാതുരത്വം മനസ്സില്‍ ബാക്കിനില്ക്കുന്നു. ആ ഗൃഹാതുരത്വമാണ് ഓരോ ഓണക്കാലവും തലമുറകളിലേക്ക് പകര്‍ന്നുനല്കുന്ന ഈടുവയ്പ്.

ഓര്‍മയിലെ ഓണക്കളികള്‍

സദ്യയൊരുക്കി പുതുവസ്ത്രം അണിയുന്നത് മാത്രമാണ് ഇന്ന് മലയാളിക്ക് ഓണം. എന്നാല്‍, ആഘോഷത്തിനൊപ്പം ആചാരങ്ങളും കളികളും നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്തിരുന്ന ഓണക്കാലം നമുക്കുണ്ടായിരുന്നു. വീട്ടിലും നാട്ടിലും കളികളുടെ മേളം നിറഞ്ഞിരുന്ന കാലം. പാട്ടുപാടിയും ഊഞ്ഞാലാടിയും തറവാട്ട് മുറ്റത്തും നാട്ടുവഴിയോരത്തും സൗഹൃദത്തിന്റെ ഇഴയടുപ്പം സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന കാലം. വിവിധ മതസ്ഥരായ സമപ്രായക്കാരില്‍ സൗഹൃദത്തിലുപരി സാഹോദര്യവും ഊട്ടിയുറപ്പിച്ചിരുന്നു ആ തിരുവോണദിനങ്ങള്‍. അതിന് വഴിയൊരുക്കിയിരുന്ന ആ പഴയകാല കളികളില്‍ പലതും ഇന്നുള്ളവര്‍ക്ക് കേട്ടുകേഴ്‌വി മാത്രം. കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഗെയിമുകളിലും ഇന്റര്‍നെറ്റിന്റെ മാസ്മരികതയിലും ഒക്കെ കഴിയുന്ന ഇന്നത്തെ കുട്ടികള്‍ക്കായി തനിമ ചോരാത്ത പഴയകളികളെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു.

പശുവിനെ പിടിക്കാം, പുലികളിക്കാം...
പുലികളി പ്രസിദ്ധമെങ്കില്‍ പശുവും പുലിയും കളി അത്ര പ്രസിദ്ധമല്ല. പണ്ടുകാലത്ത് പെണ്‍കുട്ടികള്‍ കളിക്കുന്ന ഈ കളി പുലികളിപോലെതന്നെ കേമം.
കൈകള്‍ കോര്‍ത്ത് വലയം സൃഷ്ടിച്ച് അകത്ത് പശുവും പുറത്ത് പുലിയുമായി രണ്ടാളുകളെ സങ്കല്‍പിച്ച് കളിക്കുന്നതാണ് പശുവും പുലിയും. വലയത്തിനുള്ളില്‍നില്‍ക്കുന്ന പശുവിനെ പിടിക്കാന്‍ പുലി ഒരുങ്ങുമ്പോള്‍ അതിനെ കൈവലയം തീര്‍ത്തവര്‍ തടയും. പാട്ടുപാടിക്കൊണ്ടാണ് പുലിവേഷം കെട്ടുന്നയാള്‍ പശുവിനെ പിടിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങു
ന്നത്.
'ഈ പശുവിനെ കൊല്ലും ഞാന്‍, ഈ വെള്ളം കുടിക്കും ഞാന്‍' പുലി ഇങ്ങനെപാടുമ്പോള്‍ വലയം തീര്‍ത്തിരിക്കുന്നവര്‍ അതിന് മറുപടി നല്‍കും.
'ഈ പശുവിനെ കൊല്ലില്ല, ഈ വെള്ളം കുടിക്കില്ല.' കളി പുരോഗമിക്കുന്നതിനിടെ പുലി പാടും 'പശുവേ പശുവേ പുല്ലിന്നാ...' അപ്പോള്‍ പശു പാടും 'പുലിയേ പുലിയേ കല്ലിന്നാ...' പാട്ടും കളിയും നീളുമ്പോള്‍ ഉറഞ്ഞു തുള്ളുന്ന പുലി വലയം ഭേദിച്ച് പശുവിനെ പിടിക്കാനെത്തും.
കളിക്കിടെ പുലി വലയത്തിനുള്ളില്‍ കടന്നാല്‍ പശുവിനെ പുറത്തിറക്കി രക്ഷിക്കുന്ന രീതിയുമുള്ളതിനാല്‍ കളി ഏറെനേരം നീളും. പശുവിനെ പുലി തൊടുന്നതോടെ കളി അവസാനിക്കും.

ആക്കയ്യിലീക്കയ്യിലോ മാണിക്യച്ചെമ്പഴുക്ക....

ഒരു കൂട്ടം സ്ത്രീകളും തൊടിയിലെ അടയ്ക്കാമരത്തില്‍നിന്നുള്ള ഒരു അടയ്ക്കയുമുണ്ടെങ്കില്‍ ചെമ്പഴുക്ക കളിക്കാം. വട്ടത്തിലിരിക്കുന്ന സ്ത്രീകള്‍ പിന്നിലേക്ക് കൈകെട്ടി വൃത്തത്തിനു നടുവിലെ കളിക്കാരിയെ കളിപ്പിക്കുന്നതാണ് ഈ കളി. കളിക്കാരി കാണാതെ പിന്നില്‍ കെട്ടിയ കൈകളിലൂടെ അടയ്ക്ക കൈമാറുന്നതിനിടെ ഇത് കണ്ടെത്താന്‍ ഇവര്‍ക്ക് നടുവില്‍ നില്‍ക്കുന്ന സ്ത്രീ ശ്രമിക്കും. ശ്രമം തുടരുന്നതിനിടെ 'ആക്കയ്യിലീക്കയ്യിലോ... മാണിക്യച്ചെമ്പഴുക്കാ...'എന്ന് പാടും. ഇതിന് മറുപടിയെന്നോണം ചുറ്റും കൂടിയിരിക്കുന്നവര്‍ തിരിച്ചുപാടും. 'ദാണ്ടു പോണേ.. ദാണ്ടുപോണേ... മാണിക്ക്യച്ചെമ്പഴുക്കാ...'. വൃത്തത്തിന് നടുവിലുള്ളയാള്‍ ഇരിക്കുന്നവരില്‍ ആരുടെയെങ്കിലും തലയില്‍ തൊടും. അവരുടെ കൈയിലാണ് അടയ്ക്കയെങ്കില്‍ കണ്ടെത്തുന്നയാള്‍ ജയിക്കും. പകരം അടയ്ക്ക കൈയിലുണ്ടായിരുന്നവര്‍ വൃത്തത്തിനു നടുവിലേ കളിക്കാരിയായി മാറും. ഇങ്ങനെ എപ്പോള്‍ മടുക്കുന്നോ അപ്പോള്‍വരെ ചെമ്പഴുക്ക കളിക്കാം.

നിങ്ങളുടെ ഓര്‍മയിലുമില്ലേ ഓണക്കളികള്‍ .. എഴുതിവെക്കൂ.. ഓര്‍മയോണക്കാലത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകാം..

Posted by